Film za sva vremena

Titanic je američka epska romansa i film katastrofe iz 1997. godine kojeg je režirao i napisao James Cameron. U ovoj fiktivnoj priči postavljenoj u sjeni stvarne tragedije potonuća možda najpoznatijeg broda u povijesti glume Leonardo DiCaprio kao Jack Dawson i Kate Winslet kao Rose DeWitt Bukater, pripadnici potpuno različitih slojeva društva koji se zaljube u trenutku dok brod putuje prema svojoj vlastitoj propasti. Iako su glavni likovi i ljubavna priča potpuno izmišljeni, u filmu se pojavljuju i stvarne povijesne ličnosti. Gloria Stuart u filmu glumi ostarjelu Rose koja nas u naraciji vodi kroz cijelu priču, a Billy Zane glumi Cala Hockleyja, njezinog zaručnika iz mladih dana.

Produkcija filma započela je 1995. godine kad je Cameron snimio pravu olupinu Titanica na dnu Atlanskog oceana. Scene koje se događaju u sadašnjosti snimljene su na brodu Akademik Mstislav Keldysh kojeg je Cameron koristio dok je snimao pravu olupinu. Rekonstrukcija kompletnog broda sagrađena je u Playas de Rosarito, Baja California, a pravi modeli i kompjuterska animacija poslužili su kako bi se rekreiralo potonuće. Troškove filmske produkcije međusobno su podijelila dva holivudska studija Paramount Pictures i 20th Century Fox kao američki i međunarodni distributer, a u to je vrijeme Titanic postao najskupljim filmom ikada snimljenim s budžetom od 200 miliona dolara.

Odmah posao u struci za najboljeg diplomca VIPOS-a

San gotovo svakog mladog čoveka, da posle završetka studija ne broji dane, mesece i godine na evidenciji nezaposlenih Službe zapošljavanja, već da u najkraćem mogućem roku pronađe posao, ostvario se Nenadu Živkoviću, student generacije VIPOS-a, sa prosečnom ocenom 9,89 tokom njegovog trogodišnjeg školovanja u valjevskoj državnoj visokoj školi.

Više o ovome možete pročitati na http://vipos.edu.rs/index.php/sr/2015/11/19/odmah-posao-u-struci-za-najboljeg-diplomca-vipos-a/

Jezero “na kraju sveta“

Na nepuni sat vožnje biciklom od Ljubljane - prestonice Slovenije, nalazi se predivno Bohinjsko jezero, koje oduzima dah.



“Ovde u Sloveniji imamo izreku – u Bohinju zaostajemo dan-dva za svetom”, kaže Grega Silc, turistički vodič iz Slovenije. 

Vekovima su sela, razbacana oko glacijalnog Bohinjskog jezera u Julijskim alpima, zbog loših puteva i nepristupačnog terena bila odsečena od preostalog dela zemlje. Putovanje do Ukanca – zaseoka na suprotnoj strani jezera čije bi ime u slobodnom prevodu značilo ’kraj sveta’, moglo je da traje nedeljama.

Ipak, 1906. godine, u poslednjim danima Austrougarskog carstva, kroz planine su prokopani tuneli, a pored vode je izgrađena pruga, povezujući severni rudarski grad Jesenice sa carskom jadranskom lukom u Trstu na jugu. 

Dok je regija Bohinj time postala nešto manje udaljena, u vreme Jugoslavije ostala je politički izolovana od preostalog dela Evrope. Uprkos otcepljenju Slovenije od Jugoslavije 1991. godine i prijemu u Evrozonu 2007. godine, ostala je duboka veza sa prošlošću, kada se živelo sporijim tempom života, piše BBC.

Ovde, među drvenim kućicama i otvorenim ambarima praznih i razbacanih bohinjskih sela, lako je pretvarati se da Austrougarsko carstvo nikad nije palo. Alpski pastiri i dalje se penju na vrh planine Vogel da napasu stoku, a svakog septembra igrom i pesmom slave svoj povratak na obale jezera. 

U proleće, površina jezera ponekad je toliko mirna da je nemoguće reći gde se završavaju borovi, a gde počinje voda. Tišina preplavljuje ceo predeo.

U zaseoku Ribčev Laz nalazi se bela crkva Jovana Krstitelja. 

“Misterija. Niko ne zna koliko je tačno stara – sagrađena je pre 15. veka – niti značenje očuvane freske koja se nalazi u crkvi: beli Đavo sedi na Kainovom ramenu a anđeli imaju vampirske kandže. Ali u prošlosti je bilo uobičajeno da se hrišćanska dogma stapa sa lokalnom folklornom tradicijom na tako izolovanim mestima kao što je Bohinj“, objašnjava Silc.